امروزه نوروفیدبک به عنوان یکی از روشهای مؤثر درمانی در کودکان دجار بیش فعالی یا همان ADHD شناخته شده است. هدف از درمان بوسیله این روش این است که به کودک بیاموزیم چطور می تواند رفتارهای مغزش را تغییر دهدو در نهایت عملکردهای مربوط به بیش فعالی را از بین ببرد.

این به این معنی است که کودک شما می تواند به مغز خود بیاموزد که بیش فعال نباشد!

بیوفیدبک مانند آینه ای است که عملکرد مغزما ن را که به طور عادی ما از آن آگاه نیستیم ، به نمایش در می آورد و به ما می آموزد تا اطلاعاتی راجع به وضعیت بیولوژیک مغز خود بدست بیاوریم و از این اطلاعات جهت کنترل ارادی فعالیت های مغزمان استفاده کنیم.

نوروفیدبک نوعی بیوفیدبک است که می تواند جهت آموزش کودکان دچارADHD جهت تغییر رفتارشان استفاده شود. به این صورت که دستگاه اطلاعات الکتریکی مغز کودک و امواج مغزی او را ثبت می کند و  با ثبت امواج و تقویت امواج مثبت و مفید، نوروفیدبک انجام می شود و کودک می آمزد که چطور می تواند بیشتر توجه و تمرکز داشته باشد.

حال این امواج مغزی که در نوروفیدبک روی آنها کار می شود، چه هستند و چگونه کار می کنند؟

هر فرد نرمال 4 دسته موج مغزی دارد که عبارتند از:

موج آلفا در زمان آرامش و relaxation فعالیت بسزایی دارد.

موج بتا سریع ترین موج مغزی است و در مواقع توجه و تمرکز فعالیت زیادی دارد. موجی به نام SMR نیز وجود دارد که زیرمجموعه ای از موج بتا است و زمانی که فرد برای انجام یک فعالیت کاملاً فوکوسکرده فعال است.

موج تتا در زمانی که فرد در حال به خواب رفتن است و یا افکار پوچ و بی هدفی دارد فعال است .

موج دلتا کندترین موج مغز است و در هنگام خواب عمیق فعال ترین موج است.

وقتی یک کودک نرمال تلاش می کند مطلبی بخواند یا روی موضوعی تمرکز کند، امواج بتا در مغزش افزایش می یابد، اما در کودکان بیش فعال، این اتفاق نمی افتد و به جای افزایش موج بتا، موج تتا در مغزشان افزایش می یابد (موج افکار پوچ) ، و این به این معنی است که این کودکان نمی توانند به اندازه کودکان دیگر تمرکز کنند.

آیا نوروفیدبک به راستی روش مؤثری است؟

وقتی کودک بیش فعال نیاز به توجه دارد، به جای افزایش موج بتا در مغزش، موج تتای او بالا می رود و در دستگاه EEG بالا بودن موج تتا نسبت به بتای او ثبت می شود. در جلسات نوروفیدبک درمانی، به کودک می آموزیم که چگونه موج بتای خود را بالا بیاورد. معمولاً بعد از 30 جلسه درمان، کودک کاملاً می آموزد که چطور امواج مغز خود را کنترل کند . علاوه بر بهبود توجه و تمرکز در کودکان، علائم دیگر بیش فعالی نیز در کودک کمرنگ می شوند. این بهبودی، قابل مقایسه با زمانی است که کودک در حال مصرف روزانه  4 قرص ریتالین است.

در کودک تحت درمان با دارو، با پایان نیمه عمر دارو در بدن، علائم برمی گردد اما زمانی که کودک می آموزد که چطور امواج مغز خود را کنترل کند، علائم خاموش می شوند و این بهبودی دائمی است ، و بدان معنی است که وقتی جلسات درمانی کامل شد، کودک شما فردی نرمال خواهد بود و این نکته وجه تفاوت نوروفیدبک با سایر روش های درمانی است.

مقاله نوروفیدبک  در درمان کودکان بیش فعال و مقایسه آن با ریتالین :

http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/5791387V1107.pdf

آیا نوروفیدبک محدودیت و عوارضی نیز دارد؟

در مورد عوارض احتمالی جانبی این روش در 30 سال گذشته مطالعات بسیاری انجام شده و خوشبختانه هیچگونه عارضه جانبی برای این روش درمانی ذکر نشده است.

نکته ای که باید به آن توجه شود این است که برای ادامه جلسات نوروفیدبک، کودک باید انگیزه داشته باشد و اگر کودک در سن مناسبی نباشد، خسته می شود و انگیزه ادامه درمان را نخواهد داشت. اگر سن کودک خیلی پایین باشد، نمی تواند همکاری مناسبی داشته باشد و در سنین بالا نیز  بازی ها برای او به انداز کافی جذاب و سرگرم کننده نیستند. بهترین سن توصیه شده برای این درمان سن 9- 5 سال می باشد.

در مرکز نوروفیدبک آلومینا خدمات درمانی بوسیله روش نوروفیدبک  در کودکان بیش فعال انجام می شود و شما می توانید با پر کردن فرم تشکیل پرونده و سپس انجام جلسات درمانی، از این درمان جهت بهبود بیش فعالی کودکتان بهره ببرید.

جهت ثبت نام می توانید فرم ثبت نام را تکمیل نموده و به نشانی ایمیل زیر ارسال نمائید یا به صورت حضوری (طبق قرار قبلی)در دفتر مرکزی نوروفیدبک آلومینا ثبت نام نمائید.

آدرس ایمیل جهت جلوگیری از رباتهای هرزنامه محافظت شده اند، جهت مشاهده آنها شما نیاز به فعال ساختن جاوا اسکریپت دارید

کلمات کلیدی: بیش فعالی،کم توجهی،کودکان کم توجه بیش فعال،کودک کم توجه،کودک بیش فعال،بیش فعالی،عدم تمرکز کودک،کودک نامرتب،کودک شلخته،کودک ناآرام،فعالیت زیاد کودک،کودکان کم توجه و بیش فعال،درمان ریتالین،عوارض ریتالین،ریتالین از کدام دسته دارویی است،ریتالین چه عوارضی دارد،درمان جایگزین ریتالین،بهترین درمان بیش فعالی،بهترین درمان کمبود توجه،کم عارضه ترین درمان کمبود تمرکز کودکان،جدیدترین درمان کودکان کمبود تمرکز و بیش فعالی،جدیدترین درمان اختلالات یادگیری کودکان،افزایش هوش کودک،کودک باهوش،چگونه هوش کودک را بالا ببریم؟ روش درمان نوروفیدبک در بیش فعالی، کسب آرامش در کودکان،افزایش نمرات کودک

بیش فعالی/کمبود توجه :

نگاه اجمالی

فرآیند یادگیری بدون تمرکز حواس و توجه لازم ، نمی‌تواند انجام پذیرد. در برنامه‌های آموزشی جلب توجه کودکان و دانش آموزان ، قبل و حین آموزش از مهمترین وظایف مسئولیتهای مریبان است. بسیاری از دانش آموزان علی‌رغم این که از ظرفیت هوشی متوسط یا بالاتر برخوردارند، صرفا به لحاظ این که دامنه توجه آنها فوق‌العاده اندک است، قادر نیستند به گونه‌ای که انتظار می‌رود توفیقات چندانی در یادگیری مطالب و پیشرفت تحصیلی داشته باشند.

در واقع ، "اختلال در توجه" امروزه از شایع‌ترین اختلالات رفتاری در بین دانش آموزان به ویژه در سنین دبستان محسوب می‌شود. همواره بسیاری از والدین دانش آموزان و معلمان مدارس احساس نگرانی خود را از کم توجهی یا بی‌توجهی بعضی از کودکان اعلام داشته، طالب مشاوره ، راهنمایی و کمک هستند.

پدیده کم توجهی یا اختلال کمبود توجه چیست؟

پدیده کم توجهی یا اختلال کمبود توجه ، توصیف وضعیت کودکانی است که عمدتا بدون دلیل خاصی بی‌توجهی ، زود برانگیختگی و در بسیاری از مواقع نسبت به سن تقویمی و عقلیشان بیش فعالی از خود نشان می‌دهند. اگر چه اختلال کمبود توجه عمدتا با رفتار زیاده فعالی یا بیش فعالی همراه است، اما این نقیصه می‌تواند همراه با رفتار نابهنجار بیش فعالی و یا بدون آن ، مورد تشخیص واقع گردد.

ویژگی‌های کودکان و دانش آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه

بی‌توجهی

عدم توجه حداقل در سه مورد از موارد زیر در رفتار کودک یا دانش آموز مبتلا قابل مشاهده است:

1. در اغلب مواقع در تمام کردن کارهایی که خود شروع نموده است، به شکست و ناکامی مواجه است.
   
   
2. غالبا به نظر می‌رسد که به موضوع مورد نظر گوش نمی‌دهند.
   
   
3. همواره به آسانی آشفته و دچار حواس پرتی می‌شود.
   
   
4. در تمرکز حواس روی تکالیف مدرسه و یا کارهایی که نیاز به توجه جدی دارد، با مشکل مواجه است.
   
   
5. در انجام فعالیتهای مربوط به بازی نیز با مشکل روبه‌رو می‌شود.

برانگیختگی سریع

در کودکی که دچار اختلال کمبود توجه است، حداقل سه مورد از موارد زیر قابل ملاحظه است:

1. اغلب قبل از فکر کردن کاری را شروع می‌کند.
   
   
2. بطور افراطی از یک فعالیت به فعالیت دیگری می‌پردازد.
   
   
3. بدون آن که از نظر شناختی اختلالی داشته باشد، در نظم دادن به کار با مشکل مواجه است.
   
   
4. نیاز به نظارت و سرپرستی مداوم دارد.
   
   
5. کرارا در کلاس فریاد می‌زند.
   
   
6. تحمل رعایت نوبت در بازیها و فعالیتهای گروهی ندارد.

بیش فعالی