رایحه درمانی

 

رایحه درمانی

رایحه درمانی طب جایگزینی است که با استفاده از مواد فرار گیاه، به عنوان اسانس و سایر ترکیبات معطر به منظور تغییر ذهن، خلق و خوی وعملکرد شناختی یا سلامت فرد می باشد.

البته به دلیل مدارک وشواهد کم پزشکی ، رایحه درمانی هنوز روش دقیقی نمی باشد ولی برخی شواهد هم وجود دارد که ممکن است است پتانسیل درمان هم داشته باشد.

تاریخچه:
در زمان های گذشته بر اثر تقطیر توانستند اسانس بعضی از دانه های روغنی را خارج کند واز جمله این افراد ابن سینا بود

مفهوم رایحه درمانی برای اولین بار توسط تعداد کمی از دانشمندان و پزشکان اروپایی، در حدود سال(کلمات جانوران پستاندار شبیه راسو) 1907 مطرح شد.

در سال 1937، اولین کلمه در چاپ یک کتاب فرانسوی در مورد این موضوع به نظر می رسد:رایحه درمانی: لس هولس، نسخه زبان انگلیسی در سال 1993 منتشر شد. در سال 1910،گاته فوس ،ادعا کرد که با روغن اسطوخودوس می تواند درمان کند.

یک جراح فرانسوی، ژان والنت، پیشگام استفاده دارویی از روغن های ضروری به عنوان نوعی درمان درسربازان مجروح در جنگ جهانی دوم بود.

موارد استفاده از رایحه درمانی عبارتند از:

انتشار هوایی: برای ضد عفونی کردن هوا.

استنشاق: برای ضد عفونی تنفسی وهمچنین اثرات روانی که به همراه دارد.

برنامه های موضعی: به طور کلی ماساژ ، حمام، کمپرس، درمان مراقبت از پوست.

برخی از مواد بکار گرفته شده عبارتند از:

1)  به صورت اسانس و روغن های معطری که عمدتا از گیاهان از طریق تقطیر با بخار استخراج شده اند، به عنوان مثال: روغن اوکالیپتوس و یا روغن گریپ فروت.

2) روغن های معطر که در درجه اول از گل ها یا بافت های گیاهی ظریف از طریق استخراج مایع حلال استخراج شده اند به عنوان مثال: گل رز.

3) روغن های حامل: به طور معمول گیاهی با پایه روغنی که اسانس رقیقی برای استفاده بر روی پوست می باشد،به عنوان مثال: روغن بادام شیرین.

4)عرقیات گیاهی: آبی که از فرآیند تقطیر از بعضی گل ها یا گیاهان به وجود می آید، به عنوان مثال: گلاب.

عرقیات گیاهی که از بسیاری از گیاهان بدست می آید می تواند در آشپزی ، در مصارف دارویی ومراقبت های پوستی استفاده شود، مانند: بابونه، گل رز و لیمو ودم کرده گل بابونه که به صورت نوشیدنی مصرف میشود.

نظریه های مختلفی در رایحه درمانی وجود دارد که تعدادی از آنها به وجود دانه های روغنی برای پیشگیری و درمان اعتقاد داشته وضروری می دانند. بعضی دیگر رایحه درمانی را در کاهش درد ،اضطراب ، افزایش انرژی وحافظه کوتاه مدت ،آرامش ،جلوگیری از ،از دست دادن مو و کاهش خارش های ناشی از اگزما مهم می دانند.

اثرات رایحه درمانی به طور مستقیم از طریق سیستم بویایی می تواند بر مغز ، بر سیستم لیمبیک تاثیر داشته باشد.

برخی از مطالعات بالینی اولیه در زمینه رایحه درمانی نشان داده است که این روش با ترکیب با روش های دیگر می تواند اثرات مثبتی را به همراه داشته باشد.

به عنوان مثال روغن لیمو اثرات نشاط بخش وکاهش استرس را در مطالعات به دنبال داشته است ، روغن اسطوخودوس و روغن درخت چای به عنوان ضد عفونی کننده استفاده می شود، گاهی اوقات در لوسیون یا صابون هم به کار برده میشود. روغن اسطوخودوس ،برای کمک به درمان زخم ها و سوختگی ها نیز مصرف میشود.
اسطوخودوس، گل یاس، بابونه و نعناع به عنوان ضد استرس، ضد اضطراب و ضد افسردگی استفاده می شود.

البته در بعضی مطالعات نشان داده شده است که رایجه درمانی ممکن است مانند اثر دارو نما عمل کرده وهیچ اثر واقعی فیزیولوژیکی نداشته باشد.

کلمات کلیدی : رایحه درمانی،رایحه،مواد ضد عفونی،تسکین درد،گل،گل یاس،لوسیون های پوستی،درمان اضطراب با رایحه درمانی،درمان های جدید با رایحه درمانی، درمان سریع سوختگی،ضد استرس،صابون های مناسب پوست،اسطوخودوس،بابونه،نعناع،اثرات مفید نعناع،رایحه نعناع،رایحه خوب،اثرات رایحه درمانی،درمان با رایحه،تاثیر رایحه بر درمان بیماری های روان.