مادران بدون تجربه برای تربیت فرزند اول

 

والدین بدون راهنمای تربیتی برای فرزندان

چهار یا پنج ماه بعد از اینکه پسرم متولد شد من در یک پارک مشغول صحبت کردن با همسایه درباره اینکه چه کاری می خواهم انجام دهم بودم.من به کار پاره وقتم  باز

خواهم گشت اشاره کردم .من نسبت به واکنش او که فوری و گستاخ بود شگفت زده شدم.”چطور جرات کردی؟”او سرزنش کرد.”آیا شما نمی دانی با کنار او نبودن به

فرزند خود صدمه می زنی ؟”

 

این استنباط  که من بیشتر علاقه مند به کار و حرفه ام هستم تا به فرزندم مضر و اشتباه است ، واقعیت این است که بسیاری از زنان بعد از اینکه بچه به دنیا آوردند

مجددا به سر کار باز می گردند و این چیز بدی نیست: تحقیقات نشان داده است که کار می تواند اعتماد به نفس مادر را بالا ببرد و اعتماد به نفس مادر مستقیما با

کودکش همبسته است ، اما این درباره حقیقت نبود این درباره همسایه من بود که نیاز داشت به من بگوید کاری که من میکنم اشتباه است و چگونه می توانم آن را بهت

ر کنم و در واقع می خواست به من بگوید چگونه برای فرزندم مادری کنم.

هیچ اشکالی ندارد اگر دنبال کمک باشیم ، کمک خوب است و برای بعضی والدین ضروری است اما در کدام نقطه همه این کمک ها با توانایی ذاتی والدین سازش پیدا

می کند؟چه وقت کمک های بیرونی باعث می شود که ما از هوش غریزیمان سوال کنیم؟این که کارشناسان پرورش کودک روی شخصیت های متفاوت الگوی رشد و

موقعیت حساب نمی کنند ،چه وقت این مسئله مشکل ایجاد می کند؟ شما می توانید یک دستور را در یک کتاب آشپزی پیدا کنید و انتظار می رود که در صورت استفاده

از مواد تشکیل دهنده مناسب و دستورالعمل عمل درست احتمالا به غذایی می رسید که انتظار دارید ، اما در مورد کودکان متفاوت است.

 

مادری درباره فرزندش می گفت او تقریبا همیشه ناراحت است ، او می دانست که چیزی از نظر فیزیکی مشکل دارد، پزشک اطفال به او گفته بود ، او به من گفت که

پسرم فقط کج خلقی دارد و نیاز است که من بر آن کنترل داشته باشم واجازه ندهم ، با توجه به توصیه هایی که در اینترنت خوانده بود غذا های کم ارزش را قطع کرد، او

به طور مداوم پسرش را نظارت می کرد تا آن محرکی که او را آرام می کند شناسایی کند.او پسرش را تربیت کرد او را تسکین داد برایش بازی تنظیم کرد و او را مجزا

کرد، هیچ چیز بهتر نشد، در نهایت او را پیش یک پزشک اطفال دیگر برد.معلوم شد که او یک مشکل مزمن دستگاه گوارش داشته است.او تمام مدت ناراحت بود به این دلیل که تمام مدت درد داشت.

 

اعتماد به نفس برای کسانی که برای اولین بار مادر شدند می تواند چیز نادری باشد، به ویژه هنگامی که همیشه کسی وجود دارد برای نقد عملکرد پدر و مادر.

خوشبختانه، اعتماد به نفس را، مانند پدر و مادری کردن، می توان آموخت.در نهایت آن مادر خواندن متن های اینترنتی و نصیحت گرفتن از مادران دیگر را قطع کرد.او متوجه

شد که مادری کردن یک علم دقیق نیست و در خیلی از موارد یک پاسخ واحد به یک مشکل داده نمی شود و برای مرقبت از فرزندش هیچ کس بیشتر از خودش واجد

شرایط نبود.

 

تهیه وتنظیم : عطیه سجادی ( روانشناس ، مشاور ونوروتراپیست )

دپارتمان تحقیقات مرکز نوروفیدبک و بیوفیدبک آلومینا.

 

^{مرکز خدمات مشاوره و نوروفیدبک  آلومینا}

 

^{مرکز مشاوره ،بیوفیدبک و نوروفیدبک آلومینا از سال 1388 به صورت حرفه ای درمان های روانشناسی و روانپزشکی مشاوره،رواندرمانی، نوروفیدبک و بیو فیدبک را شروع کرده است و مفتخریم که جزء پیشتازان این علم نوین در ایران بوده ایم.}

^{این مرکز با کادر مجرب متشکل از پزشک فوق تخصص اعصاب و روان کودکان و نوجوانان و متخصص روانپزشکی ومتخصص مغز و اعصاب،روانشناس ، و پزشک متبحر و با تجربه در زمینه نوروفیدبک جهت ارائه خدمات نوروفیدبک و مشاوره متخصص مغز و اعصاب و روانشناس در خدمت شماست .}

^.

کلمات کلیدی: تربیت فرزند،اعتماد بنفس،مادر شدن،مشکلات مادران،دستگاه گوارش،دردهای کودکان،تربیت فرزند،کودک اول،تعداد فرزندان،زایمان ،زایمان فرزند اول،مادران با یک فرزند،مادران شاغل،مشکلات مادران شاغل