راهنمای مراقبین: نکاتی برای مراقبین افراد دارای بیماری آلزایمر

راهنمای مراقبین: نکاتی برای مراقبین افراد دارای بیماری آلزایمر

نکاتی برای مراقبین

مراقبت از فردی دارای آلزایمر درخانه ، وظیفه ای سخت است و می تواند در طول زمان طاقت فرسا شود.هر روز با کنار آمدن مراقب با سطوح متغیر توانایی و الگوهای جدید رفتار،چالش جدیدی به همراه می آورد. مطالعات نشان داده اند که مراقبین خودشان در خطر بالای ابتلا به افسردگی و بیماری هستند، بخصوص اگر آنها حمایت مناسب از سوی خانواده ،دوستان و جامعه دریافت نکنند.

یکی از بزرگترین کشمکش هایی که مراقبین با آن روبرو هستند، مواجهه با رفتارهای سختی فردی است که آنها مراقبت می کنند. مدیریت کردن ِلباس پوشاندن، حمام کردن ، غذاخوردن(فعالیت های اساسی زندگی روزمره) ، اغلب برای هر دوی فرد آلزایمری، و فرد مراقبت کننده دشوار می شود. داشتن برنامه برای سرکردن روز ، به مراقبین در مواجهه کمک می کند.بسیاری از مراقبین استفاده از راهبردهایی را برای مقابله با رفتارهای سخت و موقعیت های پر استرس، سودمند یافتند. از طریق کوشش و  خطا شما برخی از نکات زیر را کارآمد می یابید ، درحالی که سایر آنها مفید نیستند.هر فرد دارای آلزایمر منحصربفرد است و بطور متفاوتی پاسخ می دهد، و هر فردی در طول دوره بیماری تغییر می کند. بهتری کاری که می توانید انجام دهید اینست که ، به خود یاد آوری کنید که استراحت نیز بکنید.

کنارآمدن با تشخیص

دریافتن اینکه یک فرد مورد علاقه آلزایمر دارد ، می تواند استرس زا ، ترسناک و طاقت فرسا باشد. همان وقت که شما شروع به برانداز کردن موقعیت می کنید، نکاتی هست که ممکن است کمک کند:

• از پزشک هر سؤالی درباره بیماری آلزایمردارید، بپرسید. درمانهایی که بهترین کارآیی برای کاهش علایم یا مشخص کردن مشکلات رفتاری را دارند ، بیا بید.
• با سازمانهایی از جمله انجمن آلزایمر و مرکز ارجاع و آموزش بیماری آلزایمر(ADEAR) برای اطلاعات بیشتر درباره بیماری، گزینه های درمان، منابع مراقبتی، تماس بگیرید. برخی گروههای اجتماعی ممکن است دوره هایی برای آموزش مراقبت ، حل مسأله ، و مهارتهای مدیریت ،داشته باشند. برای تماس با مرکز ADEAR و سازمانهای متنوع مفید دیگر ، “اطلاعات بیشتر” را مشاهده نمایید.
• گروه حمایتی را بیابید که در آن می توانید احساسات و نگرانی های خود را به اشتراک بگذارید. اعضای گروه حمایت کننده ، اغلب عقاید سودمندی دارند و یا منابع مفیدی براساس تجربیاتشان می شناسند.گروههای آن لاین حمایتی برای مراقبین دریافت حمایت بدون اجبار به ترک خانه را امکان پذیر می کنند.انجمن آلزایمر و سایر انجمن ها ،گروههای حمایتی را ضامن می شوند.
• روز خود را بررسی کنید تا ببینید می توانید برنامه ای روزانه که کارها را روان تر می کند ، ایجاد کنید.اگر زمانهایی در روز هست که فرد مبتلا به آلزایمر کمتر گیج است و همکاری بیشتری دارد، برنامه روزانه تان را برای  بیشترین استفاده از این لحظات تدوین کنید. به خاطر داشته باشیدکه شیوه ای که فرد عمل می کند ممکن است روز به روز تغییر کند، بنابر این سعی کنید انعطاف پذیر باشید و برنامه روزانه تان را هرموقع لازم است منطبق کنید.
• استفاده از مراقبت روزانه از بزرگسالان یا خدمات استراحتی را برای رهایی از  تقاضاهای  مراقبتی روز به روز ، در نظر بگیرید. این خدمات به شما فرصت می دهند درحالی که می دانید بهترین مراقبت از فرد آلزایمری انجام می شود، استراحتی بکنید.
• برای آینده برنامه ریزی کنید. این کار ممکن است برای اسناد مالی و  قانونی انجام گیرد، گزینه های مراقبتی طولانی مدت را بررسی کنید ،و معین کنید که چه خدماتی تحت پوشش بیمه سلامت و مراقبت پزشکی هستند.

ارتباطات

تلاش برای برقراری ارتباط با فردی مبتلا به آلزایمر ، خود یک چالش است.هم فهماندن و هم فهمیده شدن  هر دو سخت می باشند.

• کلماتی ساده و جملات کوتاه انتخاب کنید و تن صدایی آرام و آهسته به کار ببرید.
• از صحبت کردن با فرد آلزایمری مانند بچه و یا صحبت کردن درباره فرد انگار که آنجا نیست ، بپرهیزید.
• حواسپرتی ها و سرو صدا را (مثل تلویزیون و رادیو) برای کمک به فرد در تمرکز به آنچه می گویید، به حداقل برسانید.
• تماس چشمی برقرار کنید و فرد را با نامش صدا کنید، قبل از صحبت کردن مطمئن شوید که توجه او را دارید.
• زمان کافی برای پاسخ به او بدهید. مواظب باشید حرف او را قطع نکنید.
• اگر فرد آلزایمری در تلاش برای پیدا کردن کلامی یا ارتباط دادن فکری است، سخاوتمندانه تلاش کنید کلامی را که دنبالش می گردد به او ارائه دهید.
• سعی کنید پرسش ها و دستورالعمل ها را در شیوه ای مثبت شکل دهید.
• دربرابر نگرانی های فرد گشاده رو باشید، حتی اگر او به سختی می فهمد.

حمام کردن

درحالیکه فرد مبتلا به آلزایمر به حمام کردن ، توجهی ندارد، برای دیگران این تجربه ای ترسناک و گیج کننده است. برنامه ریزی پیشرفته ، کمک می کند تا زمان حمام کردن  برای هر دوی شما بهتر شود.

• حمام کردن را در زمانی از روز برنامه ریزی کنید که فرد خیلی آرام و سازگار است. محکم باشید. سعی کنید برنامه روزانه ای ایجاد نمایید.
• این حقیقت را بپذیرید که حمام کردن برای برخی افراد دارای آلزایمر ترسناک و ناراحت کننده است.مهربان و مؤدب باشید.آرام و صبور باشید.
• به فرد آنچه می خواهید انجام دهید را ،گام به گام بگویید و اجازه دهید هرچه می تواند خودش انجام دهد.
• از قبل آماده شوید. قبل از شروع مطمئن شوید هرچه نیاز دارید ،آماده و در حمام دارید.حمام را زود برنامه ریزی کنید.
• نسبت به دما حساس باشید. اتاق را اگر لازم است از پیش  گرم کنید و حوله های اضافی و یک لباس بلند و گشاد نزدیک نگه دارید. قبل از شروع حمام کردن یا دوش گرفتن دمای آب را تست کنید.
• با استفاده از یک سر دوشی دستی، صندلی حمام ،گیره ی صابون، کفپوش حمام جلوگیری از سرخوردن،  خطرات امنیتی را به حداقل برسانیدو هیچگاه فرد را تنها در حمام رها نکنید.
• حمامی با اسفنج خیس را امتحان کنید. حمام کردن هر روز لازم نیست. حمامی با اسفنج می تواند بین دوش گرفتن ها یا حمام کردن ها مؤثر باشد.

لباس پوشیدن

برای فردی که آلزایمر دارد لباس پوشیدن مجموعه ای از چالش ها را به همراه دارد: انتخاب چیزی که بپوشد، برخی لباسها را درآوردن و برخی را پوشیدن، و درگیری با دگمه ها و زیپ ها. کم کردن چالش ها تفاوت ایجاد می کند.

• سعی کنید فرد را مجبور کنید هر روز در ساعتی معین لباس بپوشد تا به عنوان وظیفه ای روزانه منتظر آن باشد.
• فرد را تشویق کنید تا حدی که ممکن است خودش لباس بپوشد. برنامه ریزی کنید تا زمان زیادی اختصاص دهید و بنابراین فشار یا عجله ای نباشد.
• به فرد اجازه دهید از میان دامنه محدودی از لباسها ، خودش انتخاب کند. اگر او لباس مورد علاقه ای دارد ، خرید مجموعه هایی مشابه با آن را در نظر داشته باشید.
• برای کاهش تعداد انتخاب ها ، تعدادی لباس را در اتاقی دیگر نگه دارید .تنها یک یا دو لباس در گنجه لباس یا کشو نگهدارید.
• گنجه لباس رابه ترتیبی که لباسها پوشیده می شوند ، مرتب کنید تا به فرد کمک شود در این فرآیند پیش رود.
• در هر زمان یک مورد را به فرد بدهید و یا اگر نیاز به توسعه دادن دارد، دستورالعمل هایی گام به گام و واضح به او بدهید.
• لباسهایی که راحت هستند و به آسانی پوشیده شده و در می آیند و راحت مراقبت می شوند را انتخاب کنید.کمربندهای کشی و ضمائم بندینکی ، مجادله با دگمه ها و زیپ ها را به حداقل می رساند .

خوردن

خوردن نیز می تواند یک چالش باشد. برخی افراد مبتلا به آلزایمر می خواهند همیشه بخورند، در حالیکه سایرین را باید تشویق کرد تا رژیم مناسبی را حفظ کنند.

• وقت غذا را بعنوان فرصتی برای تعامل اجتماعی و موفقیت برای فرد دارای آلزایمر ببینید. سعی کنید صبور باشید و عجله نکنید، ونسبت به گیجی و اضطراب آنها حساس باشید.
• برای فضای غذا خوردن آرام، ساکت و اطمینان بخش  با محدود کردن صدا ها و سایر حواسپرتی ها هدف گذاری کنید.
• زمان غذا خوردن روزانه خانوادگی را حفظ کنید ، اما منطبق بر نیازهای در حال تغییر فرد.
• به فرد انتخاب غذا بدهید، اما تعداد انتخابها را محدود کنید. سعی کنید غذاهای جذابی ارائه کنید که طعمی آشنا، بافتی متنوع و رنگهای مختلف دارد.
• وعده های غذایی کوچک و متعدد در طول روز ارائه کنید. خوراکهای مختصر سالم ، غذاهای انگشتی،و نوشیدنی ها(شیک ها) را در دسترس بگذارید. در مراحل اولیه دمانس از احتمال پرخوری هشیار باشید.
• از ظروف و  وسایل خوردنی استفاده کنید که استقلال را ترویج می دهند. اگر فرد در استفاده از ظروف مشکل دارد، از کاسه به جای بشقاب استفاده کنید، یا ظروفی با دسته های بزرگ و حجیم ارائه دهید. از نی یا فنجانهای در دار برای نوشیدن آسان تر استفاده کنید.
• برای اجتناب از کم آبی فرد را تشویق کنید، در طول روز مقادیر زیادی مایعات بنوشد.
• با پیشرفت بیماری ، از افزایش خطر خفگی به خاطر مشکلات جویدن و بلعیدن آگاه باشید.
• چکاب های روزانه دندانی را حفظ کنید و مراقبت های روزانه دهانی رابرای سالم نگه داشتن دهان و دندان انجام دهید.

فعالیت ها

کل روز چه باید کرد؟ فعالیت هایی که فرد دارای آلزایمر می تواند انجام دهد و علاقمند به آنهاست نیز خود یک چالش است. توسعه مهارتهای کنونی بطور کلی از تلاش برای یاد دادن چیزی جدید بهتر عمل می کند.

• انتظار زیاد نداشته باشید. فعالیت های ساده اغلب بهترین هستند، مخصوصاً وقتی توانایی های کنونی شان را بکار می برند.
• به فرد کمک کنید فعالیتی را شروع کند. فعالیت را به گامهای کوچک تر خرد کنید و برای هر مرحله ای که فرد کامل می کند او را تشویق کنید.
• مراقب علائم آشفتگی یا ناکامی در یک فعالیت باشید.مهربانانه به او کمک کرده و یا حواسش را به چیزی دیگر پرت کنید.
• فعالیت هایی که به نظر می رسد فرد از آنها لذت می برد، را در برنامه روزانه جای دهید و سعی کنید آنها را در زمانی مشابه هر روز انجام دهید.
• سعی کنید فرد دارای آلزایمر را در فرآیند کلی فعالیت ، دخیل کنید. برای مثال ، در زمان غذا ، فرد را تشویق کنید در آماده کردن غذا کمک کند، میز را بچیند، صندلی ها را بیرون بیاورد ، یا ظرفها را کنار بگذارد. این کار به حفظ مهارتهای عملکردی ، افزایش احساسات کنترل شخصی ، و استفاده مناسب از زمان کمک می کند.
• از خدمات روزانه بزرگسالان بهره بگیرید، که فعالیت های متنوعی برای افراد دارای آلزایمر ارائه می دهند و همچنین فرصت رهایی موقتی از امور مرتبط با مراقبین را به آنها می دهند. اغلب حمل و نقل و غذاها ارائه می شوند.

ورزش

جای دادن نرمش در فعالیت های روزانه برای هر دو هم بیمار آلزایمری و هم فرد مراقبت کننده ، فوایدی به همراه دارد. نه تنها می تواند سلامت را بهبود بخشد ، بلکه می تواند فعالیت معنی داری برای سهیم شدن هر دوی شما  ارائه نماید.

• درباره اینکه چه نوع فعالیتی هردوی شما دوست دارید بیندیشید، شاید قدم زدن ، شنا کردن ، تنیس ، رقص، یا باغبانی.زمانی از روز و مکانی را که این نوع فعالیت بهتر انجام می شود ،معین کنید.
• در انتظاراتتان واقع گرا باشید. به آرامی پیش روید؛ برای مثال  فقط با قدم زدن کوتاهی دور حیاط قبل از پیشرفته تر کردن پیاده روی دور ساختمان شروع کنید.
• درباره هرگونه ناراحتی و علایم تلاش بیش ازحد، هشیار باشید.اگر این اتفاق افتاد با پزشک فرد صحبت کنید.
• ببینید چه نوع برنامه های ورزشی در محدوده شما دردسترس می باشد.مراکز قدیمی ممکن است برنامه های گروهی برای افرادی که از نرمش همراه دیگران ،لذت می برند داشته باشند. تفرجگاههای محلی اغلب کلوب های پیاده روی دارند و مکانی برای نرمش وقتی هوا بد است ارائه می دهند.
• فعالیت های بدنی را تشویق کنید. زمانی که آب و هوا اجازه می دهد زمانی را بیرون بگذرانید. ورزش اغلب به همه کمک می کند تا بهتر بخوابند.

بی اختیاری ادرار و مدفوع(ناخودداری)

همانطور که بیماری پیشرفت می کند ، بسیاری از افراد دارای آلزایمر، بی اختیاری  یا ناتوانی در کنترل مثانه و /یا روده ها را تجربه می کنند. ناخودداری می تواند برای فرد عصبانی کننده و برای مراقب دشوار باشد.برخی مواقع ناخودداری ناشی از بیماری جسمی است لذا از توضیح آن با پزشک فرد ، مطمئن شوید.

• برنامه روزانه ای برای بردن فرد به دستشویی تدوین کنید  و برنامه را هرچه می توانید، نزدیکتر به هم قرار دهید . برای مثال ، فرد را هر 3 ساعت یکبار و یا اینچنین در طول روز به دستشویی ببرید. منتظر درخواست فرد نمانید.
• دنبال نشانه هایی از اینکه فرد احتمالاً باید به دستشویی برود، بگردید. مثل بیقراری، یا کشیدن لباسها. با سرعت پاسخ دهید.
• وقتی اتفاقاتی رخ می دهند، درک کنید. آرام بمانید و وقتی فرد نگران است او را دلگرم کنید.ردی از زمانهایی که این اتفاقات رخ می دهند پی گیری کنید تا برای برنامه ریزی راههای پیشگیری از آنها کمک کند.
• برای پیشگیری از رخداد شبانه ، انواع خاص از مایعات را مثل مواد کافئین دار  را  در غروب محدود کنید .
• اگر شما قصد دارید با فرد بیمار بیرون بروید، از پیش برنامه ریزی کنید. ببینید که دستشویی ها کجا تعبیه شده اند، و فرد را وادارید لباسی ساده که آسان قابل درآوردن باشد ، بپوشد..یک دست لباس اضافی برای موارد اتفاقی بهمراه بردارید.

مشکلات خواب

برای مراقب خسته خواب به زودی فرا نخواهد رسید، برای بسیاری از افراد مبتلا به آلزایمر ، رسیدن به شب هنگام زمانی سخت است.بسیاری از بیماران آلزایمری  حدود زمان شام خوردن بی قرار ، آشفته ، و تحریک پذیر  می شوند ، که اغلب تحت عنوان سندروم “غروب کردن” نامیده می شوند. وا داشتن فرد به رفتن به رختخواب و ماندن در آنجا ممکن است نیاز به برنامه ریزی پیشرفته داشته باشد.

• ورزش در طول روز را تشویق کرده و چرت زدن های روزانه را محدود کنید،  اما مطمئن شوید فرد در طول روز استراحت کافی داشته باشد، زیرا خستگی نیز ممکن است احتمال بیقراری دیرهنگام غروب را افزایش دهد.
• سعی کنید فعالیت های مورد تقاضای جسمی را زودتر در  روز برنامه ریزی کنید. برای مثال حمام کردن می توند صبح انجام شود و یا وعده ی غذایی اصلی خانواده در نیمه ی روز سرو شود.
• آهنگی آرام و آرامش بخش در بعد از ظهر برای ترغیب به خواب تنظیم کنید. برقها را کم نور کنید صداهای بلند را حذف کنید حتی اگر فرد دوست دارد برایش آهنگی ملایم پخش کنید.
• سعی کنید زمان خواب را زمانی مشابه در هر غروب قرار دهید . ایجاد زمان خواب روزمره ای کمک کننده خواهد بود.
• کافئین را محدود کنید.
• گر تاریکی ترسناک و آشفته کننده است ، در اتاق خواب ، نشیمن ، و دستشویی از چراغ خواب استفاده کنید.

توهمات و هذیانها

با پیشرفت بیماری ،  فرد دارای آلزایمر ممکن است توهم و یا هذیان  های را تجربه کند.توهمات زمانی است که  فرد چیزی را که وجود ندارد، می بیند، بو می کند، مزه می کند، می چشد یا احساس می کند. هذیانها باورهای غلطی هستند که افراد فکر می کنند واقعی هستند.

• برخی اوقات توهمات و هذیانها علایم بیماری جسمی هستند. آن چیزی که فرد تجربه میکند پیگیری کنید و آنرا با پزشک در میان بگذارید.
• از بحث با فرد درباره آنچه می بیند یا می شنود ، اجتناب کنید.سعی کنید به احساسی که تجربه می کند ، پاسخ دهید.اگر فرد ترسیده است سعی کنید اورا آرام کنید.
• سعی کنید حواس فرد را به موضوع یا کاری دیگر پرت کنید. برخی اوقات رفتن به اتاقی دیگر یا بیرون رفتن برای قدم زدن کمک می کند.
• وقتی برنامه های آشفته کننده یا خشونت بار پخش می شوند، تلویزیون را خاموش کنید. افراد دارای آلزایمر نمی توانند برنامه های تلویزیونی را از واقعیت تمییز دهند.
• مطمئن شوید که فرد امنیت دارد و چیزی که ممکن است برای آزار فرد دیگری استفاده کند، در دسترس ندارد.
• هر بیماری که فرد داشته است و هر دارویی که مصرف می کند را با پزشک مطرح کنید. برخی اوقات یک بیماری یا دارو ممکن است توهم یا هذیان ایجاد کند.

آواره شدن

ایمن نگه داشتن فرد یکی از مهمترین جنبه های مراقبت است. برخی افراد دارای آلزایمر تمایل به آواره شدن از خانه شان یا مراقبشان دارند. دانستن اینکه چگونه محدود کردن آواره شدن ، فرد را از گم شدن حمایت می کند، مفید است.

• مطمئن شوید که فرد نوعی کارت شناسایی حمل میکند و یا دستبند طبی می پوشد.
• ثبت نام کردن فرد را در انجمن برنامه های بازگشت امن افراد آلزایمر ، اگر این برنامه در منطقه شما موجود است؛ درنظر بگیرید.( برای اطلاعات بیشتر بخش اطلاعات بیشتر را مشاهده کنید. اگر فرد گم میشودو قادر به برقراری ارتباط مناسب نیست، کارت شناسایی می تواند دیگران را از وضعیت پزشکی فرد آگاه سازد.
• همسایگان و مراجع قدرت محلی  را بطور پیشرفته  از اینکه فرد تمایل به گم شدن دارد ، آگاه کنید.
• عکسی جدید یا فیلمی از فرد دارای آلزایمر نگه دارید تا اگر فرد گم شود ، به پلیس کمک کند.
• درها را قفل نگه دارید. چفتی کلید دار یا قفلی اضافی  بالا یا خیلی پایین روی در درنظر بگیرید.
• سیستم هشداردهنده ای نصب کنید که هرگاه در باز می شود، آهنگ بزند.

امنیت در خانه

مراقبین افراد دارای آلزایمر اغلب  بایستی  به خانه هایشان از نگاه جدیدی بنگرند تا خطرات امنیت را تشخیص داده و تصحیح کنند. ایجاد یک محیط امن بسیاری از  موقعیت های پراسترس و خطرناک را پیشگیری می کند.مراکز ADEAR کتابچه های راهنمایی ارائه می دهند (امنیت خانه برای افراد دارای آلزایمر ) که نکات کمک کننده ای را لیست می کنند. برای تماس با مرکز ADEAR اطلاعات بیشتر را مشاهده کنید.

• روی همه درها و پنجره های بیرونی قفل های مطمئنی نسب کنید.مخصوصاً اگر فر مستعد گم شدن است.قفل در حمام را بردارید تا از اینکه فرد در را  بصورت اتفاقی به روی خود قفل کند، پیشگیری کنید.
• ضامن های کودک روی کابینت ها و هرجایی که مواد شوینده  یا سایر مواد شیمیایی نگهداری می شوند ، استفاده کنید.
• داروها را برچسب بزنید و آنها را قفل کنید. همچنین مطمئن شوید چاقوها ، فندکها ،  و کبریت ها و اسلحه ها خارج از دسترس  و امن هستند.
• خانه را از درهم ریختگی پاک کنید. قالیچه های متفرقه و هرچیز دیگری که ممکن است در زمین خوردن نقش داشته باشد ، را بردارید.
• مطمئن شوی نور هم داخل خانه و هم خارج خانه ،خوب است.
• نسبت به ایمنی های آشپزخانه هشیار باشید و آنها را نشان دهید، از جمله فراموش کردن خاموش کردن گاز پس از پخت و پز. نصب سویچ خودکار خاموش کننده روی اجاق گاز را برای پیشگیری از سوختگی یا آتش سوزی در نظر بگیرید.
• از ایمن سازی یا کنار گذاردن هرچیزی که ممکن است موجب خطر شود، درون و بیرون خانه مطمئن شوید.

رانندگی

گرفتن تصمیم  که یک فرد دارای آلزایمر ، دیگر برای رانندگی کردن  ایمن نیست ، سخت است.و نیاز است که با دقت و حساسیت مخابره شود. حتی اگر فرد برای از دست دادن استقلال عصبانی شود، امنیت بایستی در اولویت باشد.

• دنبال نشانه هایی باشید که رانندگی ایمن دیگر ممکن  نیست، از جمله گم شدن در مکانهای آشنا ، رانندگی با سرعت خیلی بالا یا خیلی پایین، عدم توجه به علایم رانندگی، یا عصبانی یا گیج شدن.
• درباره احساس فرد پیرامون از دست دادن توانایی رانندگی حساس باشید، اما در درخواست خود قاطع باشید دیگر این کار را نکند. مقاوم باشید( اجازه ندهید فرد در روزهای خوب رانندگی بکند و در روزهای بد ممنوع شود.)
• از پزشک کمک بخواهید. فرد ممکن است پزشک را بعنوان صاحب مقام ببیند و میل به متوقف کردن رانندگی دارد. پزشک ممکن است با بخش حمل ونقل موتوری تماس بگیرد و بخواهد که فرد مجدداً ارزیابی شود.
• اگر لازم باشد ، کلیدهای ماشین را بردارید.اگر فقط داشتن کلیدها برای فرد مهم است ،  مجموعه ای متفاوت از کلیدها را جایگزین کنید.
• اگر همه اینها با شکست مواجه شد، ماشین را خراب کنید یا آن را به جایی ببرید که فرد نتواند آن را ببیند و به آن دسترسی نداشته باشد.
• از خانواده و دوستان بخواهید که برای فرد رانندگی کنند یا خدماتی که به افراد دارای ناتوانایی کمک می کنند در اطراف جامعه بچرخند، را بیابید.

ملاقات کردن دکتر

مهم است که فرد آلزایمری  مراقبت های پزشکی مداومی داشته باشد.برنامه ریزی پیشرفته رفتن به مطب دکتر را آسانتر می کند.

• سعی کنید قرار ملاقات را با بهترین زمان فرد، برنامه ریزی کنید.همچنین از کارکنان مطب بپرسید که چه زمانی از روز مطب خلوت تر است.
• اجازه دهید کارکنان مطب بدانندکه این فرد ممکن است به دلیل آلزایمر آشفته گردد. از آنها بخواهید تا ملاقات را آسانتر کنند.
• به فرد تا قبل از رسیدن روز ملاقات دکتر ، یا اندکی قبل از رسیدن زمان رفتن، درباره قرار  چیزی نگویید.مثبت و واقع بین باشید.
• برای فرد چیزی برای خوردن و نوشیدن و چیزها یا فعالیت هایی که از آن لذت می برد را ، به همراه ببرید.
• در این مسیر یک دوست یا فرد دیگری از خانواده را داشته باشید ، تا یکی از شما وقتی دیگری مشغول صحبت با پزشک است ، بتواند با فرد باشد.
• خلاصه ای مختصری از تاریخچه پزشکی فرد بردارید، درمانهای اولیه پزشک و داروهای اخیر.

کنار آمدن با تعطیلات

تعطیلات برای بسیاری از مراقبین بیماری آلزایمر تلخ و شیرین است.خاطرات خوش گذشته با سختی های کنونی مقابله می کنند، و تقاضاهای اضافی برای زمان و انرژی به نظر طاقت فرسا می رسد.یافتن تعادلی بین استراحت و فعالیت کمک کننده خواهد بود.

• رسم و رسوم خانواده را که برایتان مهم هستند ، حفظ کنید. فرد آلزایمری را هرچه ممکن است دخیل کنید.
• بدانید که اشیا متفاوت خواهند بود و درباره آنچه می توانید انجام دهید واقع گرا باشید.دوستان و خانواده را تشویق به ملاقات کنید.تعداد ملاقات کنندگان را در یک زمان، محدود کنید. و سعی کنید ملاقات ها را در زمانهایی  از روز که فرد در بهترین حالت خود می باشد، برنامه ریزی کنید.
• از جمعیت ، تغییر در کارهای روزانه ،و مکانهای غریبه که ممکن است موجب گیجی یا برانگیختگی فرد شوند، اجتناب کنید .
• بهترین کار را برای لذت بردن خودتان انجام دهید. سعی کنید برای کارهای تعطیلاتی که دوست دارید انجام دهید، زمانی پیدا کنید.
• از دوستی یا یکی از اعضا خانواده بخواهید وقتی شما بیرون هستید، زمانی را با فرد بگذراند.
• در گردهمایی های بزرگتر مثل جلسه تجدید دیدار خانوادگی یا   عروسی ، سعی کنید جای خالی در دسترس داشته باشید که  اگر لازم شد، فرد بتواند استراحت کند ، تنها باشد و یا زمانی را با تعداد کمتری از مردم بگذراند.

ملاقات فردی مبتلا به آلزایمر

ملاقات کنندگان برای افراد مبتلا به آلزایمر مهم هستند. آنها احتمالاً همیشه بخاطر نمی آورند که ملاقات کنندگان چه کسانی هستند، اما ارتباط انسانی ارزش دارد. در اینجا عقایدی برای به اشتراک گذاشتن با فردی که برای ملاقات  بیماری آلزایمری برنامه ریزی می کند ، وجود دارد.

• ملاقات را در زمانی از روز برنامه ریزی کنید که فرد مبتلابه آلزایمر در بهترین حالت خود است.
• همراه آوردن یک فعالیت را مثل چیزی آشنا برای خواند یا آلبوم عکسی برای نگاه کردن ، درنظر بگیرید، اما برای در رفتن از آن اگر لازم شد، آماده باشید.
• آرام و ساکت باشید. از بکار بردن صدایی بلند ، یا صحبت با فرد در قالب کودک ، اجتناب کنید.
• به حریم خصوصی فرد احترام بگذارید و خیلی نزدیک نشوید.
• سعی به برقراری تماس چشمی کنید و برای گرفتن توجه فرد او را با نامش صدا کنید.
• به فرد یادآوری کنید شما کی هستید، اگر او به نظر شما را نمی شناسد.
• اگر فرد گیج شده است، بحث نکنید. به احساسهایی که شما می شنوید مراوده می شوند، پاسخ دهید، و حواس فرد را اگر لازم شد،به موضوعی متفاوت پرت کنید.
• بخاطر داشته باشید اگر فرد شما را نمی شناسد،نا مهربان است ، یا با خشونت پاسخ می دهد، شخصی برداشت نکنید. او به آشفتگی واکنش نشان می دهد.

انتخاب یک خانه ی پرستاری

برای بسیاری از مراقبین نقطه ای می رسد که آنان دیگر قادر نیستند که از عزیزشان در خانه مراقبت کند. انتخاب تسهیلات ایالتی ، یک خانه گروهی ، تسهیل یاریگر زندگی یا خانه ی پرستاری ، تصمیمی بزرگ است، و دانستن اینکه از کجا شروع کنیم ، دشوار است.

• جمع آوری اطلاعات درباره خدمات و گزینه ها قبل از آنکه نیاز  واقعاً برآید، مفید است. این کار به شما زمان برای کشف کامل همه احتمالات قبل از تصمیم گیری ، می دهد.
• مشخص کنید چه تسهیلاتی در محدوده شما وجود دارد. پزشکان ، دوستان و اقوام، ممدکاران اجتماعی بیمارستانی، و سازمانهای مذهبی، ممکن است به شما کمک کنند تسهیلات خاصی را معین کنید.
• لیستی از پرسشهایی که دوست دارید از کارکنان بپرسید ، تهیه کنید. درباره ی آنچه برای شما مهم است فکر کنید ، مثل برنامه های فعالیت، حمل و نقل یا واحدهای خاصی برای افراد دارای بیماری آلزایمر.
• با مکانهایی که شما را علاقه مند می کنند تماس بگیرید و قراری برای بازدید، بگذارید. با مدیر ، کارکنان پرستاری و افراد مقیم آنجا صحبت کنید.
• شیوه ای که این تسهیلات اجرا می شوند ، و  چگونه با افراد ساکن رفتار می شود را،  مشاهده کنید. شما ممکن است بخواهید مجدداً بدون هماهنگی سر بزنید  تا ببینید آیا برداشتتان همان خواهد بود.
• ببینید چه نوع برنامه ها و خدماتی برای افراد آلزایمری و خانواده هایشان ارائه می شود. درباره تحصیلات پرستاران در زمینه درمان دمانس بپرسید، و چک کنید که سیاست آنها درباره مشارکت افراد در برنامه ریزی درمان بیمار چیست.
• میزان دردسترس بودن اتاق ، هزینه ها و شیوه پرداخت، و شرکت در مراقبت پزشکی یا کمک هزینه پزشکی را چک کنید. ممکن است شما بخواهید اسمتان را در لیست انتظاری بنویسید ، حتی اگر هنوز برای گرفتن تصمیمی فوری درباره مراقبت طولانی مدت نگرفته اید.
• وقتی تصمیم گرفتید، مطمئن شوید که مفاهیم قرارداد و توافقات مالی را فهمیده اید . ممکن است بخواهید وکیلی اسناد را پیش از امضاء کردن، با شما مرور کند.
• انتقال تغییری بزرگ برای هم فرد بیمار و هم مراقب ، می باشد. مددکاری اجتماعی می تواند به شما برای برنامه ریزی و تنظیم انتقال کمک کند. داشتن حمایت در حین این انتقال سخت مهم است.